Geplaatst op
Chemische ankers bieden meer flexibiliteit dan mechanische verankering bij bevestiging op beton en andere soortgelijke ondergronden. Chemische ankers, gewoonlijk chemische studs genoemd, kunnen door metselblokken en in de buurt van de rand van betonplaten worden gestoken. De kans op barsten in het omliggende beton wordt aanzienlijk verminderd. Dit komt omdat beide chemisch worden vastgehouden door zijn niet-uitzettende eigenschappen. Dit werkt uitstekend voor toepassingen zoals het vastzetten van leuningen die zich dicht bij de rand bevinden, betonnen treden en andere. Met chemische verankering kun je kleine aanpassingen maken aan de uitlijning van de noppen terwijl de chemicaliën nog actief zijn. Aan de andere kant vereist een mechanisch anker dat een gat elke keer tot op de millimeter perfect wordt geboord om de juiste diepte en hoek te garanderen.
Hoe chemische ankers werken
Een chemisch anker ontstaat door twee componenten te combineren die beide halfvloeibaar van aard zijn. Beide stoffen hebben een chemische reactie wanneer ze samen worden gebruikt. De omzetting van de aanvankelijk halfvloeibare componenten naar een vast eindproduct is het gevolg van deze reactie. Het eindproduct heeft een consistentie die vergelijkbaar is met die van beton. De snelheid waarmee dit gebeurt, wordt zowel beïnvloed door het type chemisch anker dat wordt gebruikt als door de temperatuur van de ondergrond. Terwijl het gecombineerde materiaal nog steeds vloeibaar genoeg is om te stromen, wordt een stalen anker, zoals een anker met schroefdraad, in de massa geplaatst terwijl het nog in de juiste staat is. Nadat de chemische reactie is voltooid en het product daardoor gestold is, levert de toepassing van deze methode een uiterst robuuste hechting op.
Voordeel
Bij het chemisch verankeren wordt een hars in het gat gedaan net voordat de stijl wordt ingebracht. Wanneer dit is gebeurd, vult de chemische stof automatisch eventuele defecten in. Het maakt het gat luchtdicht, waterdicht en ideaal voor hechting. Bovendien hebben mechanische ankers hun eigen set belasting beperkingen voor elke gedefinieerde maat. Dit kan zowel de lengte als de diameter zijn. Je kunt het laadvermogen vergroten door de lengte van de staaf die in het gat wordt gestoken te vergroten en door chemische ankers te gebruiken. Dit komt doordat de diepte waarin ze zich kunnen inbedden vrijwel grenzeloos is. Bovendien kun je het draagvermogen van de staaf verbeteren door deze dikker te maken en door de diameter van het gat waar hij doorheen gaat te vergroten. In een notendop, in vergelijking met meer conventionele verankeringsmethoden, biedt het gebruik van chemische ankers veel veelzijdigheid.
Nadeel
Het feit dat chemische ankers moeilijker te installeren zijn, kan door bepaalde soorten aannemers als een nadeel worden beschouwd. Onjuiste installatie procedures kunnen de sterkte van het anker verminderen. Het is absoluut noodzakelijk om de juiste installatiemethoden toe te passen. Anders kan de stabiliteit van een gebouw in de toekomst voor problemen komen te staan. Dit probleem kan worden overwonnen door de werknemers training en instructie te geven voordat ze met chemische ankers gaan werken. Dit is echter niet altijd een goed idee, omdat het een zeer lange periode kan duren en tot hogere kosten kan leiden. Daarnaast is het mogelijk dat de kosten van chemische verankering hoger zijn dan de kosten van mechanische verankering.